Υπερβολικό βάρος και IgG τροφικές αλλεργίες

Οι φλεγμονώδεις διεργασίες που προάγουν την παχυσαρκία μπορούν να ενταθούν με μια IgG τροφική αλλεργία

Η παχυσαρκία είναι μια χρόνια ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από σοβαρό υπερβολικό βάρος και ένα παθολογικά αυξημένο ποσοστό σωματικού λίπους. Είναι πολύ αγχωτικό για το σώμα και συχνά δημιουργεί ψυχολογικό βάρος στα άτομα που πάσχουν. Το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία μπορεί να οφείλονται σε μεταβολικές διαταραχές.

Οι ακριβείς μηχανισμοί της νόσου δεν έχουν κατανοηθεί ακόμα πλήρως. Ωστόσο, είναι σαφές ότι οι φλεγμονώδεις διαδικασίες χαμηλού βαθμού, παίζουν ρόλο στην παχυσαρκία. Μια τροφική αλλεργία IgG μπορεί να εντείνει τέτοιες φλεγμονώδεις διεργασίες. Το ImuPro σας βοηθάει να ανιχνεύετε τέτοιες τροφικές αλλεργίες καθυστερημένης αντίδρασης και σας υποστηρίζει με εξατομικευμένες οδηγίες βάσει των αποτελεσμάτων της εξέτασής σας. Μάθετε περισσότερα

Η παχυσαρκία αυξάνει τους κινδύνους για την υγεία: Η παχυσαρκία και το υπερβολικό βάρος αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για σοβαρές χρόνιες ασθένειες που σχετίζονται με τη διατροφή.

Εάν ένα άτομο είναι παχύσαρκο ή υπέρβαρο, αυτό σημαίνει ότι αυτός ή αυτή μεταφέρει περίσσεια σωματικού λίπους. Η ισορροπία μεταξύ των θερμίδων που καταναλώνονται και των θερμίδων που καίγονται διαφέρει για κάθε άτομο. Οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν το βάρος σας είναι τα γενετικά σας χαρακτηριστικά, η υπερκατανάλωση τροφής, η μονότονη διατροφή, η υπερβολική πρόσληψη υδατανθράκων και λίπους και η έλλειψη φυσικής δραστηριότητα.

Η παχυσαρκία αυξάνει τους κινδύνους στην υγεία για:

Καρδιακές ασθένειες
Εγκεφαλικά επεισόδια
Αρθρίτιδα
Μερικά είδη καρκίνου

Η διάγνωση της παχυσαρκίας

Ο δείκτης μάζας σώματος (BMI) είναι ένας απλός δείκτης βάρους-για-ύψος που χρησιμοποιείται συνήθως για την ταξινόμηση του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας σε ενήλικες. Ορίζεται ως το βάρος ενός ατόμου σε κιλά διαιρούμενο με το τετράγωνο του ύψους του σε μέτρα (kg / m2). Άτομα με ΒΜΙ> 25 kg / m2 πληρούν το κριτήριο για υπέρβαρα (BMI 25-29.9). Εάν έχουν BMI> 30, αυτό είναι δείγμα παχυσαρκίας.

Ωστόσο, για να αποκτήσετε μια πλήρη κλινική εικόνα, είναι επίσης σημαντικό να αναλύσουμε αν η αύξηση βάρους επηρεάζει αρνητικά την υγεία ενός ασθενούς.

Οι αιτίες της παχυσαρκίας

Ενώ πολλοί παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν το βάρος ενός ατόμου, το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία οφείλονται κυρίως σε ανισορροπία της ενεργειακής πρόσληψης από τη διατροφή και την ενεργειακή δαπάνη (μέσω φυσικών δραστηριοτήτων και σωματικών λειτουργιών). Οι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο, αλλά η προσοχή στη διατροφή και τη φυσική δραστηριότητα είναι σημαντική, όχι μόνο για την πρόληψη της αύξησης του σωματικού βάρους, αλλά και για την απώλεια βάρους και την επακόλουθη συντήρησή του.

Στην παχυσαρκία εντοπίζονται συστηματικές φλεγμονώδεις δραστηριότητες. Η φλεγμονώδης αντίδραση σε τρόφιμα επάγει την παραγωγή αγγελιοφόρων πρωτεϊνών όπως το TNF-alpha.

Η αγγελιαφόρος ουσία TNF-alpha μπλοκάρει τους υποδοχείς της ινσουλίνης και έτσι εμποδίζει την παροχή ενέργειας στο κύτταρο. Το σάκχαρο στο αίμα δεν μπορεί ή μπορεί να μεταφερθεί μόνο σε περιορισμένο βαθμό στο κύτταρο, όπου χρειάζεται επειγόντως. Αυτό μπορεί να ενεργοποιήσει δύο μηχανισμούς:

1. Το σάκχαρο γίνεται λίπος

Δεδομένου ότι η ζάχαρη παραμένει στο αίμα, το επίπεδο σακχάρου στο αίμα παραμένει υψηλό. Το ήπαρ μετασχηματίζει το σάκχαρο του αίματος όλο και περισσότερο σε λιπαρά οξέα, τα οποία στη συνέχεια εναποτίθενται στα λιπώδη κύτταρα. Η απόφραξη των υποδοχέων της ινσουλίνης έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση όλο και περισσότερης ινσουλίνης.

Η αυξημένη συγκέντρωση ινσουλίνης αποτρέπει τη μετατροπή των λιπαρών οξέων σε σάκχαρο στο αίμα. Αυτό σημαίνει ότι η ενέργεια που αποθηκεύεται ως λίπος δεν είναι πλέον διαθέσιμη για τον οργανισμό.

2. Η κατανάλωση ενέργειας μειώνεται

Τα μεμονωμένα κύτταρα έχουν στη διάθεσή τους λιγότερη ενέργεια. Συνεπώς, η κυτταρική δραστικότητα μειώνεται και ο βασικός μεταβολικός ρυθμός, δηλ. η ποσότητα των θερμίδων που χρησιμοποιείται σε κατάσταση ηρεμίας, μειώνεται.

Στην περίπτωση μιας IgG τροφικής αλλεργίας, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα IgG έναντι ορισμένων τροφίμων. Τα IgG αντισώματα δημιουργούνται σε αυξανόμενες ποσότητες, ο TNF άλφα θα απελευθερωθεί σε μεγαλύτερες ποσότητες και περισσότεροι υποδοχείς που προορίζονται για ινσουλίνη θα μπλοκαριστούν. Αυτό σημαίνει ότι οι φλεγμονώδεις διεργασίες μπορεί να ενταθούν.

Η επιστημονική προσέγγιση στη παχυσαρκία και στα IgG

Η ταυτοποίηση των τροφίμων που μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονώδεις καταστάσεις θα μπορούσε να προσφέρει μια καλή δυνατότητα να ασκηθεί θετική επίδραση στη φλεγμονή μέσω μιας αντίστοιχης αλλαγής στη διατροφή. Τα IgG φαίνεται να είναι ο καλύτερος δείκτης για την αναγνώριση μιας τροφής ως προ-φλεγμονώδης. Κάθε φορά που ένα τρόφιμο έρχεται σε επαφή με ένα αντίστοιχο αντίσωμα IgG, ξεκινά μια φλεγμονώδης αντίδραση. Μελέτες έχουν δείξει ότι μια διατροφή καθοδηγούμενη από IgG έχει θετική επίδραση στην απώλεια βάρους και στη σταθεροποίηση του μεταβολισμού της γλυκόζης.

Για παράδειγμα, η μελέτη “IgG antibodies against food antigens are correlated with inflammation and intima media thickness in obese juveniles” Wilders-Truschnig et al. ECED published online 2007; DOI 10.1055/s-2007-993165 παρουσίασε σημαντική συσχέτιση μεταξύ παχυσαρκίας, αυξημένων αντισωμάτων IgG και φλεγμονής. Επομένως, αυξημένα επίπεδα IgG στα τρόφιμα θα μπορούσαν να εμπλακούν στην ανάπτυξη υπερβολικού βάρους.